త్రివేండ్రం వెళ్తుంటే కొచ్చిన్ దాటిన తరువాత అనుకోకుండా కనిపించిన దృశ్యమిది. డోర్ దగ్గర నిలబడి ఉన్న నాకు లోపలి వెళ్లి కెమెరా తీసుకొచ్చే టైం లేకపోవడం వలన మొబైల్ లోనే క్లిక్ అనిపించా. ఇలాంటిది నేను ముందెప్పుడూ చూడలేదు కాబట్టి వెరైటీ గా అనిపించి మీతో పంచుకుందామని పోస్ట్ చేస్తున్నా. ఎలా ఉందో కుసింత చెప్పండి.
Saturday, June 26, 2010
Friday, June 25, 2010
పెంచుతారు...భరిద్దాం: ముంచుతారు...తరిద్దాం
(ఏదో ఒక సారి రెండు సార్లు ధరలు పెంచితే స్పందించి పోస్ట్ రాస్తాం కానీ ఇలా ఎప్పుడు పడితే అప్పుడు పెంచుకుంటూ పోతుంటే ఎన్ని పోస్టులని మాత్రం రాస్తాం చెప్పండి? ఇప్పుడు గ్యాస్, డీజిల్ ధరలు పెంచి 'జనాలు భరించగలరు' అన్న మంత్రిగారి ఉవాచ చూసి ఈ మాట ఎక్కడో విన్నానే అని పాత పోస్టులు తిరగేస్తే ఇదిగో ఈ పోస్ట్ కనిపించింది. చిత్రంగా ఈ పోస్ట్ గత ఏడాది ఇదే రోజు రాసినది. అప్పటికీ ఇప్పటికీ పెట్రోలియం శాఖా మంత్రి మారారు గానీ వాళ్ళు చెప్పే మాట మారకపోవడం విచిత్రం. అవును మరి మన మంత్రులంతా ఒకే మాట మీద ఉండటం మన ప్రజాస్వామ్యానికి గౌరవం కాదూ. వాళ్ళే మాట మార్చనప్పుడు నేను మాత్రం కొత్త పోస్ట్ ఎందుకు రాయాలని అదే పోస్ట్ మళ్ళీ మీకోసం రీపోస్ట్ చేస్తున్నా:)))). ఈ సారి ఈ పోస్ట్ లో పెట్రోల్ బదులు గ్యాస్ అని మార్చి చదువుకోండి అంతే. )
"ప్రజలు భరించగలిగే స్థాయిలోనే పెట్రో ధరలు పెంచాం" - కేంద్రం
టివి లో ఈ స్టేట్మెంట్ చూసి బోల్డంత హాశ్చర్యం వేసేసింది. అసలు ప్రజలు ఎంతవరకూ భరించగలరో వీళ్ళకి ఎలా తెలుసా అని? తరవాత గుర్తొచ్చింది మన దేశం లో ఏ విషయాన్నయినా, ఎంతవరకయినా భరించడమే తప్ప అదేంటని ప్రశ్నించడం మనకెప్పుడూ అలవాటు లేదని. నిజమే స్వాతంత్రం వచ్చినదగ్గరనుంచీ చాలా నేర్చుకున్న మనం ఒక్క ప్రశ్నించడాన్నే మర్చిపోయాం. మనం ఎన్నుకున్న నాయకులు తాము చేసిన వాగ్దానాలు మరచి సొంత లాభం కోసం అడ్డమయిన గడ్డీ కరుస్తుంటే మౌనంగా భరిస్తాం. మన ఖర్మ అని సరిపెట్టుకుంటాం. అవును మరి అందరూ దొంగలే అయినప్పుడు వాడికన్నా వీడు కాస్త మంచి దొంగ అని సరిపెట్టుకోవాల్సిందే కదా!
సరే ఇంక పెట్రోలు విషయానికి వస్తే...చమురు ధరలపై నియంత్రణ ఎత్తేశాం అని కేంద్రం ఘనంగా ప్రకటించింది, అక్కడికేదో ఇప్పుడు అన్నిటి మీదా నియంత్రణ ఉన్నట్టు. జనం జేబుకు చిల్లు పడ్డా పర్లేదు కానీ చమురు కంపెనీలు మాత్రం చల్లగుండాలి ఇదీ మన కేంద్ర విధానం. పైగా నియంత్రణ ఎత్తేస్తే అంతర్జాతీయంగా రేట్లు పెరిగినప్పుడు పెట్రోలు రేట్లు పెరగచ్చు కనక కానీ రేట్లు తగ్గితే పెట్రోలు రేట్లు మంచినీళ్ళ కన్నా చీప్ అయిపోతాయి( మన ఖర్మ చివరికి నీళ్ళు కూడా కొనుక్కోవలసి వస్తోంది), ఎక్కువమంది పెట్టుబడి దారులు ఈ రంగం లోకి వచ్చి పోటీ పెరిగి ధరలు తగ్గిపోతాయి అని ఒక వింత వాదన. అందుకు టెలికం రంగాన్ని ఉదాహరణగా చూపిస్తున్నారు అమ్మగారి అడుగులకు మడుగులోత్తే అమాయక నేతలు. సాంకేతికత తో ముడిపడ్డ రంగానికి, సహజ వనరులతో ముడిపడ్డ రంగానికి సామ్యం తేవడం వీరికే చెల్లింది. అసలు చమురు కంపెనీల మీద వడ్డిస్తున్న పన్నులను తగ్గిస్తే ఆటోమేటిక్ గా చమురు ధరలూ తగ్గుతాయిగా...అమ్మమ్మ ఎంత మాట? అలాంటి వాటిమీద పన్నులు పెంచడమే తప్ప తగ్గించడం అనేదే అసలు అనకూడని, వినకూడని మాట. అయినా ఎంత పెంచినా అన్నీ మూస్కుని భరించడానికి జనం ఉండగా పన్నులు తగ్గించి మన ఖజానా బరువెందుకు తగ్గించుకోవాలని పాపం వాళ్ళ ఆలోచన. అదీ నిజమే లెండి భరించడం మన జన్మ హక్కు మరి. అసలు నేతలు ఏం చేసినా జనాలు భరిస్తారు కాబట్టే మన దేశాన్ని భరత ఖండం అన్నారేమో :)
ఇక మొదలవుతుంది అసలు కధ, ఒక్క పెట్రోలు, డీజిల్ రేట్లతోనే ఈ కధ ఆగుతుందా? నిత్యావసరాల దగ్గర నుంచీ ప్రతీ వస్తువు ధారా ఈ సాకుతో అమాంతం పెరిగిపోతుంది. అయినా మనం చిరునవ్వులు చిందిద్దాం.
పెంచుతారు...భరిద్దాం: ముంచుతారు...తరిద్దాం
Labels:
కారంగా...వెటకారంగా
Tuesday, June 22, 2010
నాతో పాటు అదే రోజు పుట్టిన వాళ్ళు .......ఉంటే స్పందించండి
ఈ పోస్ట్ నేను గత సంవత్సరం పోస్ట్ చేశా. నిరాశే మిగిలింది. సరే ఈ ఏడాదిలో ఎంతో మంది కొత్త బ్లాగర్లు వచ్చి ఉంటారు. వాళ్ళలో ఒక్కరైనా ఉండకపోరా అన్న చిన్న ఆశతో మళ్ళీ పోస్ట్ చేస్తున్నా.
Saturday, June 12, 2010
"సాయంత్రం సినిమాకెళ్దాం"
మొన్న వేదం సినిమాకి ప్రసాద్స్ లో టికెట్లు ఆన్ లైన్ లో బుక్ చేస్తుంటే నాకెందుకో చిన్నప్పుడు సినిమా అంటే ఇంట్లో జరిగే తంతు గుర్తొచ్చింది. ఇప్పుడు ఫ్లాష్ బ్యాక్ అన్నమాట........
"సాయంత్రం సినిమాకి వెళ్తున్నాం, నాన్నగారు ఆఫీస్ నుంచి, నేను స్కూల్ నుంచి వచ్చేటప్పటికే మీ హోం వర్క్ లు పూర్తి చేసేసుకుని ఉండండి" పొద్దున్నే మా అమ్మగారి ఆర్డర్ లాంటి ఇన్ఫర్మేషన్ తో మాలో ఎక్సైట్మెంట్ మొదలయ్యేది. స్కూల్లో అడిగిన వాడికి, అడగని వాడికి అందరికీ "మేము ఈ వేళ సినిమాకి వెళ్తున్నామోచ్" అని సగర్వంగా చాటింపు వేసుకుని, స్కూల్ అవగానే ఇంటికోస్తూ దార్లో గోడల మీద ఉన్న వాల్ పోస్టర్ల లోంచి కృష్ణ, ఎన్టీఆర్ ల సినిమా పోస్టర్లను ఆప్యాయంగా చూస్తూ వీటిలో ఏదో ఒకదానికి మేము ఈ వేళ వెళ్లబోతున్నాము అని గర్వంగా పక్కన నడిచే ఫ్రెండ్ గాడికి చెప్తూ వాడి అసూయతో కూడిన చూపును ఎంజాయ్ చేస్తూ ఇంటికి వచ్చి గబా గబా హోమ్ వర్క్ చేసేసుకునేవాళ్ళం. ఇంతలో మా అమ్మగారు కూడా స్కూల్ నుంచి రావడంతో మా చాయిస్ ల పర్వం మొదలయ్యేది. "అమ్మా కృష్ణ/ ఎన్టీఆర్ సినిమాకి వెళ్దాము...ప్లీజ్ ...అని గారంగా మారం చేసేవాళ్ళం" (అవును మరి అప్పట్లో కృష్ణ, ఎన్టీఆర్ లకే ఫైటింగ్ లు అవీ వచ్చు, శోభన్ బాబు కాస్త పరవాలేదు, నాగేశ్వరరావు మాత్రం వేస్ట్ ఫెలో ..అస్సలు ఫైటింగ్ లు రావు...ఇదీ మా గాఢమైన అభిప్రాయం). ఇంట్లో మా పేరెంట్స్ తొక్కలో ఏ నాగేశ్వరరావు స్టొరీ సినిమాకో ఓటు వేసేవారు (అప్పుడు మాత్రం చెప్పొద్దూ...ఉదయకిరణ్ స్టైల్ లో "ఈ పెద్దోల్లున్నారే వీళ్ళకసలు టేస్టే లేదు..ఫైటింగ్ లు లేని సినిమాలు చూస్తామంటారేంటో అని మా చెడ్డ ఖోపం వచ్చేసేది). ఇహ చూస్కోండి ఎప్పుడూ అధికార, విపక్షాల్లా కొట్టుకునే నేను, మా తమ్ముడు ఈ ఒక్క విషయం లో మాత్రం ఏకాభిప్రాయానికి వచ్చేసి తీవ్ర స్థాయిలో నిరసన వ్యక్తపరిచేవాళ్ళం. మొత్తం మీద మా బాధ పడలేక మా సెలక్షన్ కే ఒప్పుకునేవాళ్ళు. వెళ్లి రిక్షాని పిలుచుకు రమ్మనే వారు.
ఇక రిక్షాకి టాప్ తీయిన్చేసి ఎలక్షన్ లో భారీ మెజార్టీ తో గెలిచిన ఎమ్మెల్యే ఓపెన్ టాప్ జీప్ లో ఊరేగినట్టు నిలబడి రోడ్డు మీద మా ఫ్రెండ్స్ ఎవరయినా కనిపిస్తే ఊరంతా వినిపించేటట్టు ..."ఒరేయ్ మేం సినిమాకి వెళ్తున్నాం"..అంటూ అరవడం, ఆ వెనుకే కూర్చుని ఉన్న మా నాన్నగారు నా రెక్కపట్టి అరచింది చాలు పడతావు కూర్చో అంటూ మా అమ్మగారి వాళ్ళో నన్ను కూలేయడం జరిగేవి. రిక్షా జగన్నాధపురం వంతెన దాటి సినిమాహాల్ స్ట్రీట్ లో ప్రవేశించింది మొదలు (సినిమాహాల్ స్ట్రీట్ అంటే మా కాకినాడ వాళ్లకి అర్ధమై పోతుంది...మిగిలిన వాళ్ళ కోసం మా ఊళ్ళో సినిమా హాల్స్ అన్నీ ఒకే స్ట్రీట్ లో ఉంటాయి..దాన్ని సినిమాహాల్ స్ట్రీట్ అంటారు). అటూ ఇటూ ఉన్న థియేటర్స్ లో ఉన్న సినిమా పోస్టర్లు చూసుకుంటూ (అవన్నీ ఎప్పుడు చూస్తానో అని మనసులో అనుకుంటూ) మొత్తం మీద హాలు కి చేరేవాళ్ళం. అక్కడ లైన్ ని బట్టి మా పేరెంట్స్ ఇద్దరిలో ఎవరో ఒకరు వెళ్లి టికెట్స్ తీసుకునే వాళ్ళు. లోపలి వెళ్తే ఇంకా డోర్ తీయడు కాబట్టి బయటే కాసేపు వెయిట్ చెయ్యాల్సి వచ్చేది. అక్కడున్న కూల్ డ్రింకులు, పాప్ కార్న్ చూడగానే నాకు, మా తమ్ముడికి ఒక్కసారిగా దాహం, ఆకలి గుర్తొచ్చేవి. "అమ్మా దాహం వేస్తోంది...కూల్ డ్రింక్ తాగుతా" రిక్వెస్ట్ లాంటి కన్ఫర్మేషన్. "ఇప్పుడు తాగితే మళ్ళీ ఇంటర్వెల్ లో ఉండదు మరి" మా అమ్మగారి చిన్న బెదిరింపు. అప్పుడు సంగతి అప్పుడు చూస్కుందాం లే అని ఓ.కే. అనేవాళ్ళం. కూల్ డ్రింక్ తీసుకుని రెండు సిప్ లు తాగుతామో లేదో హాల్ లోపలికి రావచ్చంటూ బెల్లు మోగేది. ఆదరాబాదరాగా ఆ డ్రింక్ సీసాను పట్టుకుని స్వాగతం స్లైడ్ నుంచీ ఎక్కడ మిస్సయిపోతామో అని లోపలి వెళ్ళిపోదామని గోల మొదలు పెట్టేవాళ్ళం.
లోపలకి వెళ్లినప్పటినుంచీ "అమ్మ ఇంకా సినిమా రావట్లేదేంటి? ఎప్పుడు వేస్తారు? ఇంకా ఎంత టైం పడుతుంది? కృష్ణ ఆ తెల్లగోడ (స్క్రీన్) వెనక్కాల రెడీ అవుతున్నాడా? ఇలాంటి యక్ష ప్రశ్నలతో మా నాన్నగారు నోర్మూసుకుని కూర్చోండి అని మమ్మల్ని గట్టిగా కసిరే దాకా అడిగే వాళ్ళం. ఇంతలో స్క్రీన్ మీద "స్వాగతం" అన్న స్లైడ్ పడగానే ఒక్కసారిగా నోర్మూసుకుని స్క్రీన్ కి అంకితం అయిపోయేవాళ్ళం. సినిమా మొదలు.
ఇంటర్వెల్ లో కూల్ డ్రింక్స్ తీసుకొస్తానని బయటి కొచ్చే మా నాన్నగారితో పాటు నేను వస్తానని నేను, నేను కూడా అంటూ మా తమ్ముడు నడిచేవాళ్ళం. బయట సమోసాలు, పాప్ కార్న్, పకోడీలు (ఇవి ఆలూ బొండాల సైజు లో ఉండేవి...భలే టేస్టీగా ఉండేవి లెండి), ఐస్ క్రీం, కూల్ డ్రింక్స్ ఇలా అన్నిటినీ చూస్తూ వివాహ భోజనంబు పాటలో ఎస్వీఆర్ లా ఫీలయిపోయి చివరికి ఐస్ క్రీం, పాప్ కార్న్ కొనిపించుకుని లోపలికి వచ్చేవాళ్ళం. తీరా చూస్తే ఇంకా "ముందు సీట్ల పై కాళ్ళు పెట్టరాదు" స్లైడ్ కూడా పడేది కాదు. సినిమా స్టార్ట్ అయితేనే ఐస్ క్రీం తినడం స్టార్ట్ చెయ్యాలన్నది మా ఆలోచన. ఒక పక్క ఐస్ క్రీం కరిగిపోతూ ఉంటుంది...అవతల సినిమా ఇంకా స్టార్ట్ చెయ్యడు..(దేవుడా బాలకృష్ణ కి కూడా ఇన్ని కష్టాలు రాకూడదు). ఎలాగైతేనేం సినిమా స్టార్ట్ అవడం పాపం ముందు ఐస్ క్రీం తినేసి ఆ తరువాత పాప్ కార్న్ అవగొట్టి, ఫైటింగ్ సీన్లలో కృష్ణ కొట్టలేక పోతే మేం వెళ్లి హెల్ప్ చేద్దాం అన్నంత ఉత్సాహంతో కుర్చీ సీట్ కి కొద్దిగా ఉన్న చిరుగులోంచి స్పాంజ్ లాగుతూ సినిమా లో లీనమయ్యే వాళ్ళం. పెద్ద ఫైటింగ్ అయిపోయాక పోలీసులు కనిపించగానే ఇంక సినిమా అయిపోబోతోందన్న విషయం "శుభం" కార్డు పడకుండానే అందరికీ అర్ధమై పోయి ఎలా నిలబడ్డారబ్బా అని బోల్డంత హాశ్చర్యపోయి బయటకి వచ్చేవాళ్ళం.
ఇంటికి వచ్చి భోజనం చేసాక నిద్ర పోయే టైం లో సినిమాని మళ్ళీ మనసులో ఒకసారి "నెమరేసి", రేపు స్కూల్లో చెప్పాలి అనుకుంటూ చాలా హ్యాపీ గా నిద్రపోయేవాళ్ళం.
అదండీ ఫ్లాష్ బ్యాక్...ఇప్పుడు అదేం లేదు. టికెట్లు ఆన్ లైన్ లో బుక్ చేసుకుని పావుగంట ముందు థియేటర్ కి వెళ్లి, ఏ క్లైంట్ ఎప్పుడు ఫోన్ చేస్తాడో, అనుకుంటూ సగం మనసు మొబైల్ మీద ఉంచి, ఏదో వచ్చామా, చూసామా అనే తప్ప మనస్ఫూర్తిగా ఎంజాయ్ చేస్తూ సినిమా చూసి ఎన్నేళ్ళయిందో....:(
Wednesday, June 9, 2010
అసలు కన్నా కొసరు ముద్దు - ఇంతకీ మీ ముద్దు పేరు?
అదేంటో ఈ మధ్య బ్లాగ్లోకంలో పేర్ల గురించి విపరీతంగా పోస్టులు కనిపిస్తున్నాయి. భయపడకండి నేను నా పేరు, దాని పుట్టు పూర్వోత్తరాలు, జనాలు దాన్ని ఖూనీ చేసిన విధానాలు గురించి చెప్పబోవట్లేదు. నేను చెప్పదలచుకున్నది నాని, బుజ్జి, చిన్న, చిట్టి, కన్నా ల గురించి. అదేనండీ ముద్దు పేర్ల గురించి. అసలీ ముద్దు పేర్లు ఎవరు కనిపెట్టారో గానీ ఒక్కోసారి అసలు పేర్ల కన్నా వీటితోనే ఎక్కువ గుర్తింపు వస్తుంది. పిల్లలు పుట్టగానే ముద్దుగా వాళ్ళకి ఏదో ఒక ముద్దు పేరు తగిలించేస్తారు బుజ్జిగాడు, చిట్టి కన్నా ఎక్సెట్రా..ఎక్సెట్రా. ఇంట్లో వాళ్ళతో పాటు క్రమంగా పక్కింటి వాళ్ళు, ఫ్రెండ్స్ అలా అలా ఆ పేరు అసలు పేరు కన్నా పాపులరయి కూర్చుంటుంది. ఇక పెద్దరికపు పిలుపులు కొన్నుంటాయి. వీటిని ముద్దు పేర్లు అనలేం కానీ ఇవీ అలాంటివే. పాపా, అమ్మాయీ టైపు అన్నమాట. కొన్నాళ్ళకి వాళ్ళ అసలు పేరు చుట్టుపక్కల వాళ్ళు అందరూ మర్చిపోయినా హాశ్చర్యం లేదు. అంతెందుకు నా క్లోజ్ ఫ్రెండ్ నాని గాడి పేరు లక్ష్మీ నారాయణ అని నాకు చాన్నాళ్ళ దాకా తెలియదు. అసలు వాడి పేరు తెలుసుకోవాల్సిన అవసరం నాకు ఎప్పుడూ కలగలేదు.
కొంతమంది క్లోజు సర్కిల్లో ముద్దు పేరు కంటిన్యూ చేస్తూనే బయట ఆఫీసుల్లోనూ, కాలేజీల్లోనూ అసలు పేరుతో చలామణీ అయిపోతూ ఉంటారు. వీళ్ళతో మరీ కష్టం.దగ్గర వాళ్లకి అసలు పేరు గుర్తుండదు, అవతల వాళ్లకి ముద్దు పేరు తెలియదు. వాళ్ళ కోసం వాళ్ళ ఆఫీసుకి వెళ్లి ఫలానా బుజ్జిగాడు కావాలండీ అని అడిగామనుకోండి. వాళ్ళు తెలియదు అంటారు. మళ్ళీ అక్కడ నుంచి వాడి పేరు తప్ప అన్ని గుర్తులూ చెప్పాల్సిందే. పొడుగ్గా ఉంటాడు, ఫుల్ హాండ్స్ చొక్కాలే వేస్తాడు, వాళ్ళది కాకినాడ, వాడికి హీరో హోండా బండుంది ఇలా దిక్కుమాలిన వివరాలన్నీ చెప్పాలి. అదే అసలు పేరు తో ఈ ప్రాబ్లెమ్స్ ఉండవు కదా.
కొంత మందికి వారి హోదా, ఉంటున్న ప్రదేశం తదితర వివరాలతో ముద్దు పేర్లు వచ్చేస్తాయి. ఉదాహరణకి రైల్వే లో పనిచేసే మామయ్య రైల్వే మామయ్య అయిపోతాడు. చుట్టాల్లో ఎవరో ఒకరు ఆ పిలుపు మొదలెడతారు ఇంక ఆయన బంధు మిత్ర సపరివారంగా అందరికీ రైల్వే మామయ్యే. ఇక రామచంద్రపురం పిన్ని, మద్రాస్ అత్తయ్య ఇలాంటివి కూడా మనకి తెలిసినవే.
సాధారణంగా ఈ ముద్దు పేర్లు ఇంట్లో మనకన్నా ముందు పుట్టిన వాళ్ళు (అన్నయ్యలు, అక్కలు) ఎక్కువగా స్టార్ట్ చేస్తూ ఉంటారు. దాన్ని ఇంట్లో వాళ్ళు, ఆ తరవాత అలా అలా...... అన్నమాట. ఉదాహరణకి మా అమ్మగారు పుట్టినప్పుడు మా పెద్ద మామయ్య పాప పాప అని తిరుగుతుంటే మా అమ్మమ్మ పాప కాదురా చెల్లి అనాలి అందట. మా మామయ్య మహా మేధావి మరి...పాపకు ముందు చెల్లి జోడించి చెల్లిపాప అని పిలవడం మొదలు పెట్టాడు. ఏ ముహూర్తంలో స్టార్ట్ చేసాడో కానీ చుట్టపక్కాల్లో అదే పేరు ఫేమస్ అయిపోయింది. అన్నట్టు మా పెద్ద మామయ్య ముద్దు పేరు బాబ్జీ. చిన్నమామయ్య ముద్దు పేరు బాబు. ఇక మా బేబి పిన్ని ముద్దు పేరు ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరం లేదు. అదేం చిత్రమో మా ఇంట్లో మా జనరేషన్లో ఒక్కరికీ ముద్దు పేరు లేదు (చిన్నప్పుడు అంత ముద్దుగా లేమేమో :) ).
నాకు తెలిసిన కొన్ని ముద్దు పేర్లు : నాని, చిన్ని, కన్నా, బుజ్జి, చిట్టి, బంగారం, బాబు, బేబి, పాప, బాబ్జీ ఎక్సెట్రా ఎక్సెట్రా... మీకూ ఏదయినా ముద్దు పేరుంటే చెప్పండి మరి..
Saturday, June 5, 2010
ఇరవై ఏళ్ల తరువాత దొరికిన నేను వెతుకుతున్న నవల
కొన్ని పుస్తకాలు చదువుతూండగానే ఎప్పుడయిపోతుందా అనిపిస్తాయి. ఇంకొన్ని చదివినప్పుడు బావుంటాయి కానీ తరవాత గుర్తుండి చావవు. కొన్ని మాత్రం చదివి సంవత్సరాలు గడుస్తున్నా వాటి తాలూకా హ్యంగోవర్ నుంచి బయటపడలేము. గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా మనసుని తడుముతూనే ఉంటాయి. ఈ భారమైన ఉపోద్ఘాతం అంతా దేనికంటే సుమారు ఇన్నేళ్ళు గడిచినా నా మనసులోంచి మాసిపోని, ఇరవై ఏళ్ళక్రితం నేను చదివిన ఒక నవల గురించి మీతో పంచుకోవాలని నా ప్రయత్నం. ఖంగారు పడకండి నేనేమి సమీక్షలు రాయబోవటం లేదు. ఒక మంచి నవల (పోనీ నేను అలా అనుకుంటున్నా. సరేనా..) గురించి మీతో పంచుకుంటే నాకు అదో తుత్తి!
అప్పుడు నాకు ఒక పది పన్నెండేళ్ళు ఉంటాయేమో. అప్పట్లో ఆంధ్ర భూమి లో వచ్చే సీరియల్స్ పేజీలు చింపి వాటిని బైండింగ్ చేయించే అలవాటు మా అమ్మగారికి ఉండేది. ఇంట్లో ఉన్న పుస్తకాల నుంచీ ఇడ్లీ పోట్లానికి కట్టిన పేపర్ దాకా చదివేసే భయంకరమైన వ్యసనం నాకు ఉండేది (ఉండేది ఏంటి నా బొంద ఇప్పటికీ ఉండేడ్చింది...అలా అని క్లాసు పుస్తకాలు కూడా అలానే చదువుతాననుకుంటున్నారేమో...వాటికి మినహాయింపు). అలా నా కంటపడిందీ నవల. "సిగ్గు సిగ్గు" - పేరు చూసి ఇదేదో ప్యూర్ పెద్దలకు మాత్రమే పుస్తకమని, అది చదవడం ఇంట్లో వాళ్ళు చూస్తే వీపు విమానం మోత మ్రోగడం ఖాయమని నాకు నేనే డిసైడ్ అయిపోయి దాన్ని క్షమించి వదిలేసా. ఆ తరువాత కొన్నాళ్ళకి ఇంట్లో వాళ్ళు లేని ఒక శుభ ముహూర్తం లో చదవడానికి ఏది దొరక్క తాత్కాలికంగా నన్ను నేనే పెద్దల్లో కలిపేసుకుని (తప్పర్ధం వస్తుందేమో..."పెద్దవాడిగా నిర్ణయించేసుకుని" అని చదువుకోండి) దాని అంతు చూద్దామని డిసైడ్ అయిపోయా.
ఏకబిగిన పుస్తకం చదివేసిన తరువాత కొంత సేపటి వరకు ఆ హ్యంగోవర్ నుంచి బయటపడలేకపోయా (అది కొన్నేళ్ళ వరకు అన్న విషయం తరవాత అర్ధం అయింది). ఆ తరువాత కొన్నేళ్ళకి ఆ పుస్తకాన్ని నా కన్నా ఇష్టంగా ఎలకలు చదివి జీర్ణిన్చేసుకున్నాయి. అప్పటి నుంచి ఆ పుస్తకం మళ్ళీ ఎక్కడయినా దొరుకుతుందేమో అని వెదుకుతూనే ఉన్నాను. ఇంచుమించు ఇరవై ఏళ్ల తరవాత నా అన్వేషణ ఫలించింది. మొన్నామధ్య నెట్ లో మల్లెపూలు డాట్ కాం అనే సైట్ లో అనుకోకుండా ఈ పుస్తకాన్ని చూడటం (అప్పటికింకా దాన్ని పెయిడ్ సైట్ చెయ్యకపోవడం వలన...అఫ్ కోర్స్ చేసున్నా నేను ఆ పుస్తకం డౌన్ లోడ్ చేసుకునేవాడిని) దాన్ని నేను డౌన్ లోడ్ చేసుకోవడం జరిగిపోయాయి. ఆరోజు చిన్నపుడు తిరనాళ్ళలో తప్పిపోయిన తమ్ముడిని పాతికేళ్ళ తరవాత అనుకోకుండా కలుసుకుంటే ఎలా ఉంటుందో అలా అనిపించింది (నీ దిక్కుమాలిన పోలిక తగలెయ్య అని తిట్టుకోకండి ఇంతకు మించి ఎలా పోల్చాలో నాకు తట్టలేదు).
ఎన్నార్ నంది రాసిన ఆ సైన్సు ఫిక్షన్ (ఐన్ స్టీన్ సాపేక్ష సిద్ధాంతం, రిప్ వాన్ వింకిల్ టైపు స్టోరి, భారత దేశం లో స్వాతంత్ర్యానంతర పరిస్థితులు కలిపి రాసినది) నవలని ఇష్టమయితే మీరూ చదవండి. లింకులు ఇస్తున్నాను. పీడీయఫ్ ఫార్మాట్ లో ఉన్న ఈ నవల పాస్ వర్డ్ mallepoolu.com
Friday, June 4, 2010
ఈ రోజు మన "బాలు" బర్త్ డే - ఆయన తొలి పాట, కొన్ని అరుదైన ఫోటోలు మీకోసం......
ఇండియన్ క్రికెట్ లో గవాస్కర్ తరువాత సచిన్ శకం లాగ , తెలుగు సినిమా పాట ప్రస్థానం లో ఘంటసాల తరువాత శకం మన "బాలు" ది (పద్మశ్రీ. డా. శ్రీపతి పండితారాధ్యుల బాలసుబ్రహ్మణ్యం గారు అనేకంటే "మన బాలు" అనుకుంటేనే ఆత్మీయంగా అనిపిస్తుంది కనుక టైటిల్ లో అలా సంబోధించా...అయినా గవాస్కర్ కి, ఘంటసాలకి పోలికేంట్రా కుంకా...అని తిట్టుకుంటున్నారా? ఏమో నాకలా అన్పించింది అంతే! ).
ఎన్టీఆర్ కి పాడినా, ఏయన్నార్ కి పాడినా, కృష్ణ, శోభన్ బాబు, చిరంజీవి...ఇలా ఎవరికీ పాడినా వాళ్ళ గొంతుల్లోకి పరకాయ ప్రవేశం చేస్తూనే తన గాత్ర ధర్మాన్ని తప్పకపోవడం బాలు ప్రత్యేకత. కళ్ళు మూసుకుని వింటే బాలు గొంతు "కనిపించేలా", ఇది "బాలు పాట" అని చెప్పే స్థాయిలో తనదైన ముద్ర వేసిన ఈ నటుడు, గాయకుడు, వ్యాఖ్యాత, సంగీత దర్శకుడు, డబ్బింగ్ ఆర్టిస్ట్... నిర్మాతగా కూడా అభిరుచిని చాటుకున్నాడు. నేడు ఆ 'బాలు'డి బర్త్ డే సందర్భంగా ఆయన తొలిపాట, తొలినాటి ఫోటోలతో పాటు అంతటి గాయకుడిని మనకు పరిచయం చేసిన శ్రీ ఎస్.పి కోదండపాణి గారి ఫోటో కూడా జత చేస్తున్నాను. మన బ్లాగ్మిత్రులందరి తరపున ఆయనకు జన్మదిన శుభాకాంక్షలు.
కొన్ని అరుదైన ఫోటోలు
1 (బాలిక కాదు..."బాలు"డే)
2 కాలేజి ఏజీలో..టీనేజి మోజులో
౩. నా పాట పంచామృతం
4 . పాటకు పద్మశ్రీ
5. ఆబాలగోపాలం మెచ్చిన ఈ"బాలు"ని మనకు పరిచయం చేసిన శ్రీ ఎస్.పి. కోదండపాణి
6. శ్రీ ఎస్.పి. కోదండపాణి గారితో ఎస్పీబీ
(మనలో మన మాట ఈ ఫోటోలు ఆయన అఫీషియల్ సైట్ http://www.spbindia.com/ లోం
Labels:
అరుదైనవి...అపురూపమైనవి
Thursday, June 3, 2010
పాటల భాయి రవి
మీలో ఎవరికయినా ఈ సినిమా పేరు తెలుసా? ఎప్పుడూ వినలేదు అనుకుంటున్నారా? సరే జరిగిందేంటో చెప్తా వినండి...సారీ చదవండి!!
వృత్తి రీత్యా నేనొక కాపీ రైటర్ ని (అంటే కాపీ కొట్టి రాసే వాడు అని మాత్రం అనుకోవద్దని మనవి...అడ్వర్టైజింగ్ లో కాపీ రైటర్ అన్నమాట). మొన్నామధ్య నా ఖర్మ కాలి ఊళ్ళో లేని సందర్భంలో మా క్లైంట్ అయిన vodafone క్రొత్త కాలర్ ట్యూన్ లకి ఒక పోస్టర్ చేయవలసి వచ్చింది. ఎలాగూ సినిమాల పేర్లు, పాటల పేర్లు వాళ్ళే ఇస్తారు కాబట్టి నేను చేసేదేమీ ఉండదు అందులో. దాన్ని తెలుగులోకి కూడా ట్రాన్సిలేషన్ చేసుకుని డిజైనర్ కి ఇచ్చేస్తే చాలు. నేను ఊళ్ళో లేకపోవడంతో మా డేటా ఎంట్రీ ఆపరేటరే ట్రాన్సిలేషన్ ట్రై చేద్దామని ప్రయత్నం చేసాడు. ఎలాగూ ఫోనెటిక్ లో కొట్టేస్తే పదాలు వచ్చెస్తాయి కదా అని మా వాడి సరదా. క్లైంట్ పంపించిన ఫైల్ లో ఉన్న టెక్స్ట్ స్పేస్ లతో సహా ఫోనెటిక్ లో కొట్టేసాడు. ప్రూఫ్ చెక్ కోసం నాకు పాటలు, సినిమాల లిస్టు విడి విడి ఫైల్స్ గా మెయిల్ చేసాడు. సరే ఒక్కొక్కటీ చెక్ చేసుకుంటూ వస్తున్ననాకు ఒక సినిమా మాత్రం అర్ధం కాలేదు అదే "పాటల భాయి రవి". నాకు తెలిసి అలాంటి సినిమా ఏది లేదు, పోనీ ఏదయినా ప్రైవేటు ఆల్బం అనుకుందామా అంటే ఆ పేరు ఎప్పుడూ వినలేదు. పోనీ చింతకాయల రవి సినిమా కి వచ్చిన తిప్పలా అనుకుందామంటే మరీ ఇంత డిఫరెన్సు ఉండదాయే....
ఇంక ఇలాకాదని పాటల లిస్టు, సినిమాల లిస్టు పక్క పక్కన పెట్టుకుని పాటని బట్టి గుర్తు పట్టచ్చేమో ట్రై చేద్దాం అని ప్రయత్నించా. లిస్టు లో సంబంధిత నంబర్ దగ్గర పాట చూసాక నాకు అదేం సినిమాయో అర్ధం అయింది. క్లైంట్ టెక్స్ట్ justify చేసి పంపించడం వలన ఆ సినిమా పేరులో స్పేస్ లు రావడం వలన, అది పట్టించుకోకుండా మావాడు గుడ్డిగా టైపు చేసేయడం వలన జరిగిన పొరపాటు అని అర్ధం అయింది. ఇంతకీ ఆ సినిమా ఏంటో మీకెవరికయినా తట్టిందా? ఇదిగో అక్కడ ఇలా ఉంది.....
"PATALA BHAI RAVI"
....ఆ పాట " ప్రేమ కోసమై"
అలా "పాతాళ భైరవి" కాస్తా మావాడి చేతిలో పడి 'పాటల భాయి రవి' అయింది.
Wednesday, June 2, 2010
రచన: మహాత్మా గాంధీ ; సంగీతం: ఇళయరాజా ; గానం: పండిట్ భీమ్ సేన్ జోషి - ఇళయరాజా హ్యాపీ బర్త్ డే స్పెషల్ :)
స్వరజ్ఞాని ఇళయరాజా పుట్టినరోజు ఈవేళ. దేశంలోని అతి కొద్ది మంది సంగీత మేధావులలో ఒకరైన ఇళయరాజా స్వరపరచిన మహాత్మాగాంధీ గీతం (రాసినది అచ్చంగా మహాత్ముడే) "నమ్రతా కే సాగర్" గీతాన్ని మీకోసం అందిస్తున్నాను. ఇది ఒక అరుదయిన కాంబినేషన్, మన ఆల్ ఇండియా రేడియో స్టైల్ లో చెప్పాలంటే
రచన: మోహన్ దాస్ కరంచంద్ గాంధీ
సంగీతం: ఇళయరాజా
గానం: పండిట్ భీమ్ సేన్ జోషి
వ్యాఖ్యానం: అమితాబ్ బచ్చన్
ఆ సంగీత సామ్రాట్ కి జన్మదిన శుభాకాంక్షలతో ......
(ఈ పాట పిక్చరైజేషన్ కూడా చాలా బావుంది. కాకపోతే ఫైల్ సైజు కాస్త ఎక్కువ (20 mb ) . పరవాలేదనుకుంటే డౌన్లోడ్ చేసుకోండి. లేకపోతే ఆడియోతో సరిపెట్టుకోండి. అన్నట్టు మీ అభిప్రాయాలు చెప్పడం మర్చిపోకండి :) )
Labels:
అరుదైనవి...అపురూపమైనవి
Tuesday, June 1, 2010
పరమ బూతు పదం: "పాత్రికేయ విలువలు"
"పాత్రికేయ విలువలు" దీనంత బూతు పదం నాకు ఈ మధ్య కాలంలో కనిపించటం లేదు. తాజాగా ఎన్ టివి కి ఎబియన్ ఆంద్రజ్యోతి ఛానెల్స్ మధ్య "స్వరూపానంద" విషయంలో జరుగుతున్న మీడియా పోరు చూస్తే అసహ్యం వేస్తోంది. ఒక్క ఈ రెండు ఛానెల్స్ అనే కాదు ఒకరు అవునంటే ఇంకొకరు కాదనాలి అనే సంస్కృతి ఈ మధ్య మీడియా లో వెర్రితలలు వేస్తోంది. వీధి కుక్కల కన్నా హీనంగా కొట్టుకుంటున్నారు (వీధి కుక్కలు నన్ను క్షమించాలి). అసలు ఏది వార్త, ఏది వార్త కాదు అనే కనీస అవగాహన కూడా మీడియా మర్చిపోతోందేమో అనిపిస్తోంది. దానికి తోడూ మేమే ముందు చెప్పాం అనిపించుకోవాలనే తాపత్రయం లో అడ్డమయిన విషయాల్ని వార్తలుగా చేసి పారేస్తున్నారు. ఇక మొన్న శ్రీకాళహస్తి రాజ గోపురం కూలిన ఘటనలో "ముందుగా హెచ్చరించింది మా ఛానలే" అని దాదాపు అన్ని న్యూస్ చానల్స్ డబ్బాలు కొట్టుకోవడం మరీ వింతగా ఉంది. "ముందుగా" అనేది అందరికీ ఎలా సాధ్యమో నాకు బుర్ర బద్దలు కొట్టుకున్నా అర్ధం కాలేదు.
ఇక "చర్చలు" అన్న పదం ఎంత కామెడీ గా మారిపోయిందో మనందరం చూస్తూనే ఉన్నాం. ప్రతి చానెల్ కి కొంత మంది స్టాండర్డ్ విశ్లేషకులు ఉంటారు, వీళ్ళు ఆవకాయ నుండి అణుశక్తి విధానం దాకా అన్నిటినీ విశ్లేషించేస్తారు పాపం!. పోనీ మిగతా వాళ్ళయినా సబ్జెక్ట్ తో సంబంధం ఉన్నవాళ్ళని పెడతారా అంటే అదీ లేదు. ఐస్ ల్యాండ్ లో అగ్ని పర్వతం బ్రద్దలైన విషయం మీద అంబటి రాంబాబు ని చర్చకు పిలిచే టైపు వీళ్ళు.
ఇకపోతే ఇంకో రకం సంస్కృతి ఈ మధ్య కనిపిస్తోంది. ఎవరయినా ఆడపిల్ల భర్త మీదో, లవర్ మీదో అతను అన్యాయం చేసాడని స్టూడియో కి వచ్చి కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటే చాలు అసలు నిజానిజాలేంటో తెలుసుకోకుండా వీళ్ళకి నచ్చిన హెడ్ లైన్స్ వీళ్ళు పెట్టేసి ఒక రెండు మూడు గంటలు ప్రోగ్రాం గా మలిచేసుకుంటున్నారు. అసలు అలాంటి అన్యాయాలు జరగటం లేదు అని నేను అనట్లేదు అయితే నిజానిజాలు తెలుసుకోకుండా బురద జల్లడం ఎంత వరకు న్యాయం? అనేదే నా ప్రశ్న.
ముట్నూరి కృష్ణారావు గారిలాంటి పాత్రికేయులు ఇప్పుడు లేకపోవడం వాళ్ళ అదృష్టం. ఉంటే ఈ పరిణామాలకి గుండె పగిలి చనిపోయేవారేమో.
Labels:
కారంగా...వెటకారంగా
Subscribe to:
Posts (Atom)