Tuesday, January 11, 2011

గుత్తావకాయ కూర



"ఇల్లు నీట్ గా ఉంచండి. తమ్ముడు-నువ్వు కొట్టుకోకండి, టైం కి భోజనం చేయండి, కుక్కర్ మూడు విజిల్స్ వస్తే కట్టేయి..టీవీ చూస్తూనో..ఏదో పుస్తకం చదువుతూనో పరధ్యానం తో మర్చిపోకు, రోజు రాత్రి గ్యాస్ కట్టేసి ఉందో లేదో చూసి మరీ పడుకో,  డబ్బులు నాన్నగారు ఫ్రిజ్ కింద కవర్ లో పెట్టారు..అన్ని కూరలూ ఒకే సారి తేవద్దు, రెండ్రోజుల కొకసారి తెచ్చుకోండి, తెచ్చిన వెంటనే  ఫ్రిజ్ లో పెట్టు, సంచీలో వదిలేస్తే పాడయిపోతాయి" ఇలా మా అమ్మ చెప్తూ పోతోంది. అప్పటికి నేను సెవెంత్ క్లాస్, అంత పెద్దాడిని అయిపోయాక కూడా ఊరెళ్ళే ముందు ఇన్ని జాగ్రత్తలు చెప్తూంటే విసుగొచ్చేసింది. ఫస్ట్ టైం మా పేరెంట్స్ వారం రోజులు మమ్మల్ని వదిలేసి ఊరు వెళ్తున్నారు మరి, ఈ వారం మా ఇంటి సామ్రాజ్యం నా ఆధీనం లో ఉండబోతోంది. నా మహామంత్రి (అదే నా తమ్ముడు) చచ్చినట్టు నా మాట విని తీరాల్సిందే, నేను ఏం వండితే అది వంకలు పెట్టకుండా నోర్మూసుకు తినాల్సిందే. 

"అబ్బ చాలమ్మా ఇప్పటికే లక్ష సార్లు చెప్పావు. నేను చూసుకుంటా కదా. అన్నీ నాకే చెప్తావేం,వాడికి కూడా చెప్పు (మా తమ్ముడికి) నేను చెప్పినట్టు వినమని" విసుక్కున్నాను. ఇంతలో మా నాన్నగారు రిక్షా తీసుకు రావడం తో మా అమ్మ క్లాస్ ముగించక తప్పలేదు. మా నాన్నగారు పిలిచి ఫ్రిజ్ కింద కవర్లో ఉంచిన డబ్బుల గురించి ఇంకోసారి చెప్పి ఎందుకైనా మంచిది ఈ చిల్లర కూడా ఉంచు అంటూ రెండు పది నోట్లు నా చేతికిచ్చారు. (దాన్ని ఇల్లు మెయింటెయిన్ చేయబోతున్నందుకు నా ఫీజుగా మనసులోనే జమేసేసాలెండి). వాళ్ళ రిక్షా అలా బయల్దేరడమేంటి పక్కనే నిలబడ్డ మా తమ్ముడి కేసి గర్వంగా "ఇప్పుడు నువ్వు చచ్చినట్టు నేను చెప్పినట్టు వినాల్సిందే తెలిసిందా"  అన్నట్టు చూశా. 

పొద్దున్న వెళ్ళేటప్పుడు మా అమ్మ వంట చేసేసి వెళ్ళడం వలన ఆ పూటకి వంట చేయాల్సిన అవసరం రాలేదు. అప్పట్లో నాకు కుక్కర్ పెట్టడం వచ్చు, బంగాళాదుంప , అరటికాయ వేపుళ్ళు మార్చి మార్చి ఎన్నేళ్ళయినా చేసేయగలనులెండి. రాత్రి వంట చేయడం మొదలుపెడుతూ ప్రజాభిప్రాయం అడిగే మహారాజులా మా తమ్ముడ్ని అరటికాయ చేయమంటావా? బంగాళా దుంప చేయమంటావా? (పెద్ద చాయిస్ మరి) అనడిగా. వాడి సమాధానంతో ఆలూ ఫ్రై కానిచ్చేసా. ఆ మర్నాడు పొద్దున్న ఆటోమేటిక్ గా అరటికాయ, రాత్రి బంగాళాదుంప ఇలా ఆల్టర్నేటివ్ గా ఒక మూడురోజులయ్యాయి. 

నాల్గో రోజు పొద్దున్న యాజిటీజ్గా అరటికాయలు కోద్దామని రెడీ అవుతూంటే అప్పటికే అవంటే విసుగెత్తిన మా తమ్ముడు "ఛీ..మళ్ళీ అరటికాయేనా" అనడంతో జాలేసి "పోన్లేరా ఆలూ చేస్తా" అని పెద్ద వరం ఇచ్చినవాడిలా చెప్పా. "అదీ వద్దు...మూడ్రోజుల నించి అవే మార్చి మార్చి చేస్తున్నావ్, నాకు ఇంకో కూరేదైనా చేయి" అంటూ నా గుండెల్లో రాయి పడేశాడు. నాకా ఆ రెండూ తప్ప ఇంకోటి రాదు. వీడు చూస్తే ఎట్టి పరిస్థితులలోనూ అవి తినేలా కనిపించడం లేదు. ఇక తప్పక సంచి తీసుకుని, సైకిల్ వేసుకుని మార్కెట్ కి వెళ్ళా. ఏం కొనాలి? కళ్ళు మూసుకుని అమ్మ చేసే వంటలన్నిటినీ రీలు తిప్పా. ఫ్రేం గుత్తొంకాయ కూర ముందు ఆగింది. వంకాయ పూర్తిగా నాలుగు ముక్కలుగా తెగిపోకుండా జాగ్రత్తగా కోయడం గుర్తొచ్చింది. పక్కనే ఉండి చూడటం వలన ఎలా కోయాలో తెలుసు కాబట్టి అదే చేద్దామని ఫిక్సయిపోయా. ఒక పావు కేజీ వంకాయలు కొనుక్కుని ఇంటికి వచ్చి స్టైల్ గా మా తమ్ముడితో "వెధవ ఏడుపూ నువ్వూను, చూడు నీ కోసం ఈ వేళ గుత్తొంకాయ కూర చేస్తా" అనగానే వాడు నాకేసి బాలకృష్ణ సినిమా వందో రోజు పోస్టర్ కేసి చూసినట్టు ఆశ్చ్యర్యం గా చూసి "గుత్తొంకాయ కూరా?" అని వాడి సంభ్రమాశ్చర్యానందాల్ని ప్రకటించేసాడు. అంతలోనే "నీకు చేయడం రాదు కదా" అనడంతో నా ఇగో దెబ్బతింది. "ఎవరు చెప్పారు నాకు రాదనీ, అమ్మ చేసేటప్పుడు బోల్డన్ని సార్లు దగ్గరుండి చూసా, గుత్తొంకాయ కూర చేయడం కూడా ఒక పనేనా" అని నల్లేరు మీద బండి నడక అన్న రేలంగి స్టైల్ లో ఓ డైలాగ్ విసిరేశా. ఇంతలో వాడి అంతరాత్మ లోపల్నించే ఓ మొట్టికాయ వేసి "వాడు ఎవర్రా? "అన్నయ్య", ఈ ప్రపంచంలో అన్నయ్యలకు తెలియని, వాళ్ళు చేయలేని పనులు ఉండవు, ఉండడానికి వీల్లేదంతే" అని చెప్పినట్టుంది, వాడు ఎప్పుడూ లేనిది "నేనేమయినా హెల్ప్ చేయనా?" అన్నాడు. ఆ ఒక్క మాటతో నాకు తమ్ముడి పట్ల నా బాధ్యత, వాడి మీద నాకున్న ప్రేమ విపరీతంగా పొంగిపోయి ఈ రోజు వీడికేలాగయినా అమ్మ కూడా చేయలేనంత బాగా గుత్తొంకాయ కూర చేసి పెట్టాల్సిందే అని డిసైడ్ అయిపోయా. "అక్కర్లేదు, నువ్వు అలా కూర్చొని హోమ్ వర్క్ కంప్లీట్  చేసుకుంటూ ఉండు, కుక్కర్ మూడో విజిల్ వేసే లోపలా కూర చేసేస్తా" అన్నా అదేదో సినిమాలో చిరంజీవి ఫైటింగ్ లో విలన్లని సవాల్ చేయడం గుర్తొచ్చి. 

అంతా రెడీ. వంకాయలు కోయడం మొదలు పెట్టా. ఎగ్జాక్ట్ గా అమ్మ ఎలా కోసేదో మైండ్ లో రివైండ్ చేసుకుని చూసుకుంటూ అలా కోసేయడంతో మా తమ్ముడికి నా మీద నమ్మకం విపరీతంగా పెరిగిపోయింది. మెంటల్ గా గుత్తొంకాయ కూర తినడానికి ప్రిపేర్ అయిపోయిన ఆనందం వాడి కళ్ళలో  కనిపించింది. "ఇప్పుడు స్టవ్ మీద మూకుడు పెట్టి అందులో ఆయిల్ వేయాలి" అన్నా. వాడి కళ్ళలో "వావ్" ఫీలింగ్. ఇంతలో నాకో చిన్న ధర్మ సందేహం వచ్చింది, "అవునూ.. అమ్మ ఇందులో ఏదో గ్రైండ్ చేసి ఆ పేస్ట్ దట్టిస్తుంది కదా? అదేమయ్యుంటుంది? ఛ..ఛ..ఎప్పుడూ అమ్మ గుత్తొంకాయ కూర చేసేటప్పుడు జాగ్రత్తగా ఆ విషయాన్ని గమనించకపోవడం వలన ఎంత పొరపాటు జరిగిపోయింది." అని పద్మవ్యూహం లోంచి బయటకి రావడం వినని అభిమన్యుడిలా తెగ ఫీలయిపోయాను. సరే వాడికేమయినా తెలుసేమో అని మా తమ్ముడిని అడిగితే వాడు ఒక్క సారిగా ఉలిక్కిపడి ఫ్లైట్ టేకాఫ్ తీసుకున్న తరువాత ఇప్పడు ఎలా నడపాలి అని పైలట్ అడిగితే ఆ పాసింజర్ ఎలా చూస్తాడో అలా భయం భయం గా నాకేసి చూసి "నీకు తెలియదా? మరి పెద్ద తెలిసున్నట్టు మొదలెట్టావు?" అన్నాడు. అప్పటికే వాడి కళ్ళలో కలలు చెదిరిపోతున్న సూచనలు. పోనీ ఫోన్ చేసి అడగడానికి అప్పట్లో సెల్ ఫోన్లు లేవు, రెసిపీ చూడడానికి ఇంటర్నెట్ ఇంకా అప్పటికి రాలేదు మరి. పక్కింటి అత్తయ్యగారిని అడుగుదామంటే మా తమ్ముడి ముందు ఇమేజ్ చెడిపోతుందన్న భయం . నాకు ఉక్రోషం వచ్చేసింది. అందులోంచే ఆటోమేటిక్ గా తెగింపూ వచ్చేసింది. "నోర్మూసుకు కూర్చో, అసలు నువ్విక్కడ ఉండకు, నీ వాళ్ళ నా కాన్సంట్రేషన్ దెబ్బ తింటుంది, వెళ్లి టీవీ చూస్కో, ఈవేళ  నీకు గుత్తొంకాయ కూర చేసి తీరతానంతే" అని శపథం చేశా.  

శపధమైతే చేశా కానీ ఇంతకీ నా సమస్యకి పరిష్కారం మాత్రం దొరకలేదు. ఏం చేయాలా అని ఆలోచిస్తుండగా ఒక బ్రహ్మాండమయిన, అద్భుతమైన ఆలోచన వచ్చింది. అసలు అంత అద్భుతమయిన ఆలోచన వచ్చినందుకు నా భుజం నేనే తట్టుకుని వెంటనే అమలు చేద్దామని డిసైడయిపోయా. ఆవకాయ జాడీ మూత తీసి రెండు గరిటల ఆవకాయ చిన్న బౌల్ లోకి తీసుకున్నా. ఒక్కొక్క వంకాయలోకి ఆ ఆవకాయ కూర్చి మొత్తం మీద గుత్తొంకాయలు సిద్ధం చేశా. ఆ తరవాత ప్రొసీజర్ మనకి తెలిసిందే కదా. చక చకా వాటిని అప్పటికే విపరీతంగా మరుగుతున్న మూకుడులోని నూనెలో వేసేసి మూతపెట్టి యుద్ధం లో విజయం సాధించిన మహారాజులా హాల్లోకి వచ్చి మా తమ్ముడితో "రెడీగా ఉండు కాసేపట్లో గుత్తొంకాయ కూర తయారయిపోతుంది" అనగానే వాడు "గ్రైండర్ వేయలేదు? ఎలా చేసావ్?" అని వెధవ ప్రశ్నొకటి. అసలు సీక్రెట్ చెప్పకుండా "నోర్ముయ్, చెవిటి వెధవా, అంత సౌండ్ వచ్చింది... నీకు వినిపించాలేదా? అందుకే టీవీ అంత పెద్ద సౌండ్ తో చూడకూడదు" అని కసిరేసి కవర్ చేసేశా. 

కాసేపటికి (అంటే ఒక ఇరవై...ముప్ఫై నిమిషాల తర్వాత) వెళ్లి చూడగానే మూకుట్లో రెడ్, వైలెట్ కలిసి బ్లాక్ గా మారబోతున్న కలర్ లో ఒక పదార్ధం కనిపించింది. వంకాయలని గుర్తుపట్టి కూర రెడీ అయిపోయిందని డిసైడ్ అయిపోయా. అన్నీ రెడీ చేసి మా తమ్ముడిని పిలిచా. వాడు మొదట ముద్ద నోట్లో పెట్టుకునేటప్పుడు జడ్జి తీర్పు కోసం ఎదురుచూస్తున్న ఖైదీలా ఆత్రం గా చూసా. "ఎలా ఉంది?" అన్న నా ప్రశ్నకు ఒకట్రెండు చిత్ర విచిత్రమైన అర్ధం కాని ఎక్స్ ప్రెషన్లు ఇచ్చి చివరికి "ఏమో... తెలియట్లేదు, తినేయచ్చులే" అన్నాడు.  

ఆ తర్వాత రెండ్రోజులకి ఇంటికి వచ్చిన మా అమ్మతో అన్నయ్య గుత్తొంకాయ కూర కూడా చేయగలడు తెల్సా...అని వాడు చెప్పడంతో అసలు నాకు రానే రాని రెసిపీని ఎలా చేసానో తెలుసుకుందామని నన్ను పిలిచి అడగడం తో అసలు రహస్యం చెప్పక తప్పలేదు. ఆ తర్వాత ఆ విషయాన్ని మా అమ్మ పక్కింటి అత్తయ్యగారికి, వాళ్ళ స్కూల్లో టీచర్లకి చివరాఖరికి ఇంటికి ఏ చుట్టాలోచ్చినా చెప్పడం, వాళ్ళు పడీపడీ నవ్వడం మాత్రం నాకు అస్సలు నచ్చలేదంటే నచ్చలేదు. తెగ ఖోపం వచ్చేసేది. 

అదండీ నా వీర, భీభత్స గుత్తావకాయ రెసిపీ. మీరూ ఇంట్లో ట్రై చేసి చూడండి. అయితే దీని మీద పూర్తి పేటెంట్ హక్కులు కేవలం నాకు మాత్రమే ఉన్నాయన్నమాట.  


 



   





 





16 comments:

jyothi said...

అంతే లెండి, ఎవరూ కనిపెట్టకపోతే కూరలెలా పుడతాయి?

Anonymous said...

బాగుందండీ మీ గుత్తొంకాయ కధ:) కానీ టైటిల్లో వ తర్వాత సున్నా మర్చిపోయారు (గుత్తొంకాయ్‌లో పెట్టే స్టఫ్‌ను మర్చిపోయినట్లే:))
అన్నట్లు నేనుకూడా ఎన్నడూ గుత్తొంకాయ వండలేదు, పెద్దగా తిననుకూడా. కానీ వారం క్రింద ఓ ఫంక్షన్ కు వెళ్ళినప్పుడు అక్కడ ఆడాళ్ళందరికీ గుత్తొంకాయ కూరపై ఓ ఫన్నీ గేం పెట్టారు. అందులో విన్నర్ మనం:) అదేంటి ఆడోళ్ళ గేం లో మీరు విన్నర్ ఏంటి అని అనుమానంగా చూడకండేం:) విషయమేంటంటే-గుత్తొంకాయ వండడం సంగతేమోగానీ వంకాయలు అంగడినుండి (మార్కెట్ కాదు) తెచ్చి వండేదాకా అచ్చ తెలుగులో ఒక్క ఆంగ్ల పదం కూడా రాకుండా వర్ణించాలనేది పోటీ. ఆడంగులంతా ఓడిపోయాక, అదేంటయ్యా వంట ఆడాళ్ళే చేస్తారా? మేమూ చెయ్యగలం. ఆమాటకొస్తే పాకశాస్త్ర ప్రావీణ్యులను నల భీములంటారు కనుక మాక్కూడా ఛాన్సివ్వ్వాలని కొట్లాడి మరీ మేం బరిలోకి దూకాం, నేను విజేతనయ్యా:) అదీ నా గుత్తొంకాయ కధ.

సుజాత వేల్పూరి said...

జ్యోతి..:-))

సూపర్ గా ఉంది మీ ఇన్వెన్షను! ఇలాంటి హింసలన్నీ మా అమ్మ ఊరికెళ్ళినపుడు మేము మా అక్కయ్య చేతిలో పడేవాళ్ళం! అది దానికొచ్చిన, చేయాలనుకున్న,కనిపెట్టాలనుకున్న, వంటలన్నీ చేసేసి చంపేసేది. అమ్మ ఇంటికొస్తూనే మేము మా అమ్మని చుట్టేసుకుని బావురుమనేవాళ్ళం!"నువ్వు ఇంకెప్పుడైనా ఊరికెళ్ళావంటే మేము చచ్చినంత ఒట్టు" అని ఘోరమైన ఒట్లు పెట్టేవాళ్ళం!

మళ్ళీ కథ మామూలే!

ప్రస్తుతం మా ఇంట్లో నేను ఊరికెళ్ళినా అరటికాయ, బంగాళా దుంప ఇవే రోజూనూ! ఇవి మగవారికి ఏజీ కూరలనుకుంటా కదూ

SHANKAR.S said...

@ జ్యోతి గారు
:)
@ రెడ్డి గారూ
అది గుత్తి వంకాయ కాదండీ "గుత్తావకాయ" కూరే. (గుత్తి వంకాయ + ఆవకాయ). రేసిపియే కాదండీ ఆ వంటకానికి బ్రాండింగ్ కూడా నాదేన్నమాట. అదీ సంగతి.
@సుజాత గారు
అలా మీరంతా మీ అక్కయ్యగారి సృజనాత్మకతని ప్రోత్సహించాల్సింది పోయి బావురుమనడం భావ్యమా?

అరటికాయలు, ఆలూ ఈజీగా చేసేయటం మాట ఎలా ఉన్నా ఉప్పు, కారం ఎక్కువ తక్కువయినా, సరిగ్గా వేగీ, వేగకపోయినా కాస్త వేగితే చాలు తినబుల్ గా ఉంటాయనేమో.

నీహారిక said...

మా అమ్మ ఊరెళ్ళినపుడు నేను వంకాయ కూర మాత్రమే చేసేదాన్ని, కానీ ఈ అయిడియా ఇంతవరకూ రాలేదండీ? ఇన్నాళ్ళుగా వంకాయలు వండుతున్నా మా ఆడవాళ్ళు కనిపెట్టలేనిది మీరు కనిపెట్టేసారు, ఎంతైనా మీరు గ్రేట్ అండీ !! ఇలాగే మరిన్ని రకాల వంటలు మీరు కనిపెట్టాలని కోరుతున్నాను.

శిశిర said...

ఇంతకీ మీరు తిన్నారో లేదో చెప్పలేదు మీకే పేటెంట్ ఉన్న మీ సృజనాత్మక గుత్తావకాయ కూర. :)

తృష్ణ said...

బాగుంది మీ గుత్తావకాయ కూర. ఇంతకూ మీ శ్రీమరిగారికి రుచి చూపించారా లేదా?
"కుక్కర్ మూడు విజిల్స్ వస్తే కట్టేయి..టీవీ చూస్తూనో..ఏదో పుస్తకం చదువుతూనో పరధ్యానం తో మర్చిపోకు, రోజు రాత్రి గ్యాస్ కట్టేసి ఉందో లేదో చూసి మరీ పడుకో.."
మొదలైన జాగ్రత్తలు కొన్నేళ్ళుగా పుట్టింట్లోనూ, అతారింట్లోనూ కూడా నాకు అరిగిపోయిన గ్రామ్ఫోన్ రికార్డ్ లు. ఇప్పటికీ ఇంటికెళ్ళి వచ్చేప్పుడల్లా మా అమ్మ నాకు చెప్పే సందేశాల్లో తప్పక ఉండే వాక్యాలు. అయినా ఇంకా కుక్కర్లూ, మూకుడులూ మాడుతూనే ఉన్నాయి. నా పరధ్యానాలు కొనసాగుతూనే ఉన్నాయండి...:)

తృష్ణ said...

sorry ఇందాకా వ్యాఖ్యలో "శ్రీమతిగారు" word తప్పు పడిందండీ.

SHANKAR.S said...

@శిశిర గారు
నేను తినకుండానా? ఇప్పటికీ షడ్రుచులు దేని కేటగిరీలోకి రాని ఆ రుచిని ఎలా వర్ణించాలో నాకు తెలియట్లేదు :)

@ తృష్ణ గారు
అక్కడికీ ఒకట్రెండు సార్లు చేసి చూపిస్తా అని అడిగానండీ, ఇలాంటి తిక్క తిక్క ప్రయోగాలు చేస్తే "గృహ హింస" కేసు పెట్టేస్తా జాగ్రత్త అని వార్నింగ్ ఇచ్చింది మా ఆవిడ. :(

బులుసు సుబ్రహ్మణ్యం said...

నలభీమశంకర పాకం అని జగత్ప్రసిద్ది పొందెదరు గాక. ఇటువంటివే మరిన్ని చేసి మమ్మల్ని అలరించే ప్రయత్నం చేయండి. పోస్ట్ సూపర్ డూపర్ హిట్ అన్నమాట.

Jyothi said...

గుత్తి వంకాయ కూరకి కొత్త రేసిపే బాగుంది.. మసాల గుత్తివంకాయ, ఉల్లికారం గుత్తివంకాయ లాగ ఆవకాయ గుత్తివంకాయ :-) రేసిపే చూస్తూనే ఇంట బాగుంది.. ఖచితంగా చాల బాగుంటుంది.. ఆవకాయ తో కదా..

Videhi said...

navvaleka chachipoya...i can totally imagine what wud hv happened between u and ravigaadu...heheheh..awesome raasav!!

Unknown said...

Hehe GUTTI VANKAYA KURA tinadanike kadu chadavadaniki kooda chala bavundi.

Itlu oka Maha-Mantri.

bharadwaj said...

orey...nuvvu intha baaga GUTHAAVAKAV vandavani telisthe swathi vantalu marchipothundhi....ika nee ishtam.

RG said...

Once I tried samething with Maggi :)

Somehow I ended up without the Masala, instead tried adding Avakayi and Kandipodi mixture.

It was not half bad :)

Ramani Rao said...

హహ్హహహ్హహహ్హహ... చదివిన తరువాత సైలెంట్‌గా నవ్వలేక గట్టిగా నవ్వేశానండి బాబు.. ఇంట్లో అందరూ నాకు పిచ్చెక్కిందనుకున్నారు.. గ్రేట్ చాలా బాగుంది గుత్తవకాయ కూర...మా అమ్మ ఇంట్లో పచ్చళ్ళు లేనప్పుడు మాగాయలో పెరుగేసి గ్రైండ్ చేసెసి కాస్త పోపు పెట్టేసేది కమ్మగా బాగుండేది.. ఊరగాయలని అలా వాడుకుంటారని తెలుసు కాని ఇలా .. ఇక్కడే చూస్తున్నా...

చిన్నప్పటినుండీ ఇంతేనా మీరు ఈమధ్యే బ్లాగుల్లోకి, ప్లస్‌లకి వచ్చిన తరువాత వచ్చిన సృజనాత్మకత అనుకున్నా.. ;))))))))))))))))))) ఈరోజు నేను ఈ ఆవకాయ కూర ప్రయత్నించాలి..