ముళ్ళపూడి వెంకటరమణకు శతోపమాన నివాళి

ముళ్ళపూడి వెంకట రమణ రాతలలో సొగసేంటంటే ఒక్క మాటలో  ఏం చెప్తాం? ఎలా చెప్తాం?. అందుకే ఆయనకి నివాళిగా తన శైలి ఎలాంటిదో చెప్పడానికి ఉపమానాలను ఎంచుకోవాలని అనుకున్నా. ఐదో పదో ఉపమానాలు అనుకుని మొదలెట్టిన నేను "వందే" రమణా అనుకుంటూ ముగించాను. :)

 నిజానికి ఇది ఆయన మార్కు హాస్యం తోనే రాద్దామనుకున్నప్పటికీ భక్తివలనో, గౌరవం వలనో అంతటి సాహసం చేయలేక ఆరుద్ర ముద్ర, అక్కడక్కడ జరుక్ శాస్త్రి చమక్కు స్ఫూర్తిగాను జోడిస్తూ రాశాను. చదివి ఎలా ఉందో చెప్పండి. (మరీ పొయిటిక్ అయిపోతోందేమో అనుకున్నప్పుడల్లా కుసింత కామెడీ వాడుకున్నాను. సాధ్యమయినంత వరకూ ఏ రెండు పోలికలకూ సంబంధం ఉండకూడదని భావించి రాశాను. తప్పులుంటే మన్నించండి)

మన రమణ శైలి 

తేనెలొలుకు తేట తెలుగు పద్యమంటిది
మధువులూరు మధురమైన వాద్యమంటిది

కృష్ణ శాస్త్రి కవిత లోని భావమంటిది
కొమ్మ మీది కోయిలమ్మ రావమంటిది

అమ్మ పాడు కమ్మనైన జోల వంటిది
అద్భుతాల నల్లనయ్య లీల వంటిది 

నిండుపున్నమేళ చందమామ వంటిది
నిలువెల్లా తడిపేసే ప్రేమ వంటిది 

కడలిలోన ఎగసిపడే అలల వంటిది
కలకాలం గుర్తుండే కలల వంటిది

పసిపాపల బోసినవ్వు సొంపు వంటిది
బాపు గారి బొమ్మ నడుము వంపు వంటిది

వేడి వేడి మొక్కజొన్న పొత్తు వంటిది
మహా వృక్ష మూలమైన విత్తు వంటిది

వాటంగా దోచుకున్న ముద్దు వంటిది
వద్దంటూ చెరిపేసే హద్దు వంటిది

గర్భగుడిన కాంతులీను దీపమంటిది
అమ్మ మీద పసిపాపడి కోపమంటిది

తిరుగులేని శ్రీరాముని బాణమంటిది
కిట్టమూర్తి కమ్మనైన వేణువంటిది

కొత్తావకాయలోని ఘాటు వంటిది
బుడుగ్గాడు చెప్పే ప్రైవేటు వంటిది

తొలకరిలో భువిని తాకు చినుకు వంటిది
అలసినపుడు అమ్మఒడిన కునుకు వంటిది

చలికాలపు గోర్వెచ్చని ఎండవంటిది
తొలిసారిగ లయతప్పిన గుండెవంటిది

పచ్చదనం పరుచుకున్న పంట వంటిది
వెచ్చదనపు సెగల భోగి మంట వంటిది

శోభనం గదికున్న తలుపువంటిది
ఆ మర్నాడు భార్య మేలుకొలుపువంటిది

ఇంటి ముందు అందమైన ముగ్గు వంటిది
అందమైన పడుచుపిల్ల సిగ్గు వంటిది

బీడువారు నేల తడుపు వర్షమంటిది
పురివిప్పిన నెమలి నాట్య హర్షమంటిది

అడక్కుండ పొందినట్టి వరమువంటిది
అక్షయతూణీరంలో శరము వంటిది

"నాతిచరామి" అనే బాస వంటిది
సొంతూర్లో మాటాడే యాస వంటిది

మత్తగజం చేసే ఘీంకారమంటిది
చిత్తమంత నిండిన ఓంకారమంటిది

కష్టంలో తోడుండే నేస్తమంటిది
స్నేహమనే సాటిలేని ఆస్తి వంటిది

"అనగనగా" అని చెప్పే కధలవంటిది
సాగరమధనంలో పుట్టిన సుధలవంటిది

సెలవుల్లో తాతగారి ఇల్లు వంటిది
రాములోరు విరిచేసిన విల్లు వంటిది

వేడివేడి పకోడీల పళ్ళెమంటిది
అవి చేసిచ్చిన అందమైన పెళ్ళమంటిది

కొబ్బరాకుమీంచి జారు వెన్నెలంటిది
పడవమీద ఎంకి వయసు వన్నెలంటిది

పుస్తకంలో దాచుకున్న పింఛమంటిది
రవివర్మ చేతిలోని కుంచె వంటిది

బాధలన్ని మరపించే హాస్యమంటిది
భారతీయ నృత్యంలో లాస్యమంటిది

సుప్రభాత సూర్యుని తొలి కిరణమంటిది
చెంగుచెంగుమని గెంతే హిరణమంటిది

కరకు బోయ పలికిన తొలి శ్లోకమంటిది

కష్టాలే ఉండని నవ లోకమంటిది

ఆరుబయట ఎండేసిన వడియమంటిది
ముచ్చటైన ఆడపిల్ల బిడియమంటిది

పొరపాటున తీర్చేసిన అప్పువంటిది
బిల్లు కన్నా ఎక్కువైన టిప్పు వంటిది

పెళ్లింట్లో ఆడుకునే పేక వంటిది
లంకాదహనం చేసిన తోక వంటిది

సినేమాలో వీరోయిన్ వయసు వంటిది
చిన్నప్పుడు తిన్న పుల్లఐసు వంటిది

గలగలమని పారే సెలయేరు వంటిది
అచ్చతెలుగు సాహిత్యపు తేరు వంటిది

అమ్మకడుపులో ఒదిగిన పిండమంటిది
యశోదమ్మ చూసిన బ్రహ్మాండమంటిది

సరదాగా సాయంత్రపు నడకవంటిది
ఆరుబయట వెన్నెల్లో పడక వంటిది

అమ్మ చీరతో వేసిన ఉయలంటిది
చైత్రంతో గొంతు విప్పు కోయిలంటిది

ఉట్టి మీద కుండలోని తరవాణి వంటిది
బ్రహ్మదేవుముంగిట సిరి వాణి వంటిది

మూడుముళ్ల వేళలోని ఉద్వేగమంటిది
తలపుకున్న తిరుగులేని వేగమంటిది

ఎంత చదివినా తీరని దాహమంటిది
మూడుకళ్ళ బిచ్చగాడి దేహమంటిది

బాల్యంలో ఆడుకున్న మిత్రుడంటిది
వైతరిణిని దాటించే పుత్రుడంటిది

పోపులపెట్లో దాగిన చిల్లరంటిది
పసితనాన చేసిన అల్లరంటిది

గోదారి రేవులోన నావవంటిది
దివిలోకమేగేందుకు త్రోవ వంటిది

శ్రీనాధ కవీంద్రుని కలము వంటిది
సాహిత్య క్షేత్రాన పోతన హలము వంటిది

భగవంతుడు బోధించిన గీత వంటిది
తెలుగోడి నుదుటి మీద రాత వంటిది

కొమ్మకొమ్మకూ దూకే కోతి వంటిది
వేమనయ్య చెప్పినట్టి నీతి వంటిది

కనుమూసాకే కలిసే మృత్యువంటిది
కడదాకా వెంటుండే భృత్యువంటిది

మహామంత్రి తిమ్మరుసు యుక్తివంటిది
సంద్రం దాటిన హనుమ శక్తివంటిది

రెండు జళ్ళ సీతకేయు లైను వంటిది
ఆపాతమధురమైన వైను వంటిది

విజ్ఞాన భాండమైన మన వేదమంటిది
శంకరునితో ఛండాలుని వాదమంటిది

ఈ ఒక్క పోస్ట్ మాత్రం రమణ గారి స్మృతిలో నేను ప్రారంభించుకున్న "జాటర్ ఢమాల్" బ్లాగు లో కాక ఇక్కడ  పోస్ట్ చేస్తున్నాను. (వారం తర్వాత అక్కడికి ట్రాన్స్ఫర్ చేయమని మా సెగట్రీ కి చెప్పాన్లెండి)